En zelfs als hij niet gaat en je zit in je favoriete serie, kijken we 20.000 keer op dat ding. Hoe vaak betrap jij jezelf er op dat je voor de 3e keer Instagram checkt en je weer door dezelfde foto’s scrolt als 5 minuten ervoor. Het is een verslaving, we zijn verkleefd aan die telefoon. We zijn zo gewend geraakt aan het feit dat hij de hele dag gaat dat we dus ook de hele dag bezig zijn met het controleren of hij gegaan is.
Nu ben ik van mening dat het niet goed is voor een mens om naast de dagelijkse bezigheden ook nog zoveel bezig te zijn met alles wat er op je telefoon gebeurd. Of het nu gaat om een Facebook check, waar je vooral nutteloze meldingen, nieuwe profiel foto’s of promo’s voor iets tegen komt, of dat je van te voren al nadenkt over wat je straks met je snap chat maatjes kan delen.
Uiteindelijk gaat het allemaal om uiterlijke schijn. Kijk eens hoe goed het met mij gaat, kijk eens hoe mooi mijn make-up vandaag zit, kijk eens waar ik allemaal ben geweest. Persoonlijk vind ik het best leuk om het leven van mijn vrienden te kunnen volgen via social media. De een zit in Australië, de ander in Vietnam, en ik mag vanaf het koude Nederland mee genieten. Je voelt je op de een of andere manier toch verbonden als je weet wat zij aan de andere kant van de wereld zien en mee maken. Maar als je het persoonlijk bekijkt, even puur op jezelf betrekt, word je dan soms niet helemaal gek van het feit dat je de hele dag bereikbaar bent? Dat er geen einde komt aan die groeps-chats? En dan snapchat. Ik krijg van sommige mensen ellendig lange snapchats van een auto radio met daarop naar hun mening een leuk liedje, die dan ook in een groepssnapchat word gedeeld en ook op hun verhaal. Dat betekent dat ik er 3 keer naar moet kijken voor mijn pagina weer schoon is en ik dus geen meldingen meer in mijn beeldscherm heb staan. Dat soort dingen boeien mij dus niet, en ik denk dat grotendeels het met me eens is dat het oninteressant is. Maar toch blijven we kijken, en blijven we klikken op onze touch schermpjes.
Stel je hebt onverwachts 2 handen nodig, omdat iemand iets laat vallen, of je helpt even snel met tillen, dan moet 9 van de 10 eerst hun telefoon nog weg stoppen. Met deze technologische verkleving word iets zwaars tillen immers lastig. Ik doe nu het volgende; minimaal 1 uur per dag staat mijn telefoon op vliegtuigstand. En dan bedoel ik niet alleen tijdens het werken als je er toch niet aan mag zitten, maar gewoon als ik thuis ben. Even de muziek aan en iets doen voor jezelf. Zonder dat er afleiding is. Aan het begin was dit behoorlijk lastig. Vliegtuigstand was een stap te ver en ik zetten hem op het maantje. Dan gaat hij niet af maar ben ik wel bereikbaar. Ik begon steeds meer te wennen aan de stilte en ging dus ook steeds minder klikken op de home knop om te kijken of er nog iets binnen gekomen was. Dus na een tijdje kon ik over op vliegtuigstand. Laatst was ik hem gewoon vergeten terug te zetten. Heerlijk, ik was voor een moment mijn telefoon en dus de buitenwereld vergeten. Alleen ik in mijn eigen cocon, lekker rommelen in huis, koken, wassen, schilderen, noem maar op. En na afloop geen foto’s maken van het eind resultaat. Gewoon op de bak ploffen en even vol bewondering kijken naar het geen ik gedaan had. Want als je realistisch kijkt, wie wil er nou weten wat ik gegeten heb vanavond. (Behalve mijn moeder want die zou het fijn vinden als ik gezonde dingen gekookt had.) En niemand wil zien hoe ik in mijn joggingpak het laagje stof van de kasten haal. Uiteindelijk doe ik dat voor mezelf, zodat ik aan het eind van de dag, in een schoon huis mijn favoriete serie kan kijken, en in een schoon bedje in slaap kan vallen. Dus ik vraag je, ga je de uitdaging aan? Kun jij je telefoon op vliegtuigstand zetten voor een uurtje? En als je merkt dat je het lastig vind, blijf het dan proberen want dan ben je verslaafd! Good luck!
Reactie plaatsen
Reacties